Dag 1 Naar Ohey!

Na een goed ontbijt vertrokken we met Bri en Mars richting Luik. Het weer was mooi en we reden richting de Maas. Bij de Maas namen we afscheid, Bri en Mars naar Maastricht en wij richting Milaan. Gek idee dat we elkaar een poosje niet zien. Vol goede moed volgden we het fietspad langs de Maas, we reden tussen een troep ganzen, de zon scheen en de weg loopt dood. Keren dus, en dan loopt ook route 2 dood. We proberen het weer en langzaam maar zeker bereiken we Luik. We moeten dwars door de stad heen we rijden lekker als het gaat regenen, hard regenen. We schuilen onder een viaduct en na een minuut of 10 kunnen we door. In Luik doen we nog een kasseien heuvel, als Nederlandse, een stoeprand is een heuvel-mens, vraag je je af waarom iemand überhaupt gaat wonen aan zo’n heuvel, iedere dag weer omhoog en niet een beetje maar echt serieus. Wij deden het natuurlijk ook maar 1 keer is echt genoeg.
Na Luik richting Huy. We trappen en trappen. De bistro waar we pauzeren om de inwendige mens te sterken heeft 2 ‘gerechten’ nootjes en blokjes kaas, piepkleine blokjes. Dus een eigen reep erbij, cola en water en we voelen ons weer fit. Nog 30 kilometer voor onze slaapplaats. En dat zijn 30 pittige kilometers. De klim in Huy met stromend regen was een bijzondere. Ik weet nu wat 8% betekent. Halverwege ging het hozen, gelukkig konden we schuilen onder een klein afdakje van een garage. Dat was echt mazzel! En daarna nog een half uur fietsen. Langs een N-weg die nergens maar leek te leiden, we waren moe en zagen eigenlijk niks in de omgeving wat wees op een gites of iets dergelijks. Maar na stug doortrappen kwamen we aan in een prachtige gite. Een heerlijk bad, wat eten, Henk schenkt de koffie op, helemaal lekker. Nu alleen nog slapen, het is heerlijk hier!
Morgen verder, hoe ver moet de dag leren..